وقتي شوهر پريشان حال به بيمارستان آمد و ديد که فرزندش از دنيا رفته رو به همسرش کرد و فقط سه کلمه بزبان آورد.
فکر ميکنيد آن سه کلمه چه بودند؟
 شوهر فقط گفت: "عزيزم دوستت دارم!
عکس العمل کاملاً غير منتظره شوهر يک رفتار فراکُنشي بود. کودک مرده بود و برگشتنش به زندگي محال. هيچ نکته اي براي خطا کار دانستن مادر وجود نداشت. بعلاوه اگر او وقت ميگذاشت و خودش بطري را سرجايش قرار مي داد، آن اتفاق نمي افتاد. هيچ دليلي براي مقصر دانستن وجود ندارد. مادر نيز تنها فرزندش را از دست داده و تنها چيزي که در آن لحظه نياز داشت دلداري و همدردي از طرف شوهرش بود. آن همان چيزي بود که شوهرش به وي داد.
گاهي اوقات ما وقتمان را براي يافتن مقصر و مسئول يک روخداد صرف مي کنيم، چه در روابط، چه محل کار يا افرادي که مي شناسيم و فراموش مي کنيم کمي ملايمت و تعادل براي حمايت از روابط انساني بايد داشته باشيم. در نهايت، آيا نبايد بخشيدن کسي که دوستش داريم آسان ترين کار ممکن در دنيا باشد؟ داشته هايتان را گرامي بداريد. غم ها، دردها و رنجهايتان را با نبخشيدن دوچندان نکنيد.
اگر هرکسي مي توانست با اين نوع طرز فکر به زندگي بنگرد، مشکلات بسيار کمتري در دنيا وجود مي داشت.
حسادت ها، رشک ها و بي ميلي ها براي بخشيدن ديگران، و همچنين خودخواهي و ترس را از خود دور کنيد و خواهيد ديد که مشکلات آنچنان هم که شما مي پنداريد حاد نيستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: